Μια αφιέρωση για όσους βρέθηκαν στη Ραφήνα (Δάσκαλε, πάλι η άνω οδός) :
….Για αυτούς είναι τ’ άδεια βαρέλια που σωριαστήκανε στο
….Για αυτούς είναι τ’ άδεια βαρέλια που σωριαστήκανε στο
πιο στενό, πάλι του λιμανιού, σοκάκι,
Γι’ αυτούς οι κουλούρες τα άσπρα σκοινιά, κι οι αλυσί-
δες, οι άγκυρες , τα άλλα μανόμετρα,
Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου,
Για ν’ αρματώσουνε καράβι, ν’ ανοιχτούν, να φύγουνε,
Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει άδειο κι ολόφωτο μέσ’ στη
νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων,
Μ΄ ένα σκοπό του ταξειδιού : προς τ’ άστρα [Ν.Εγγονόπουλος]
Φανή σε ευχαριστούμε !
ΑπάντησηΔιαγραφή(κι όσο για την "άνω οδό", η ανάγκη, -όπως πάντοτε συνέβαινε- με το μακρύ δάχτυλό της, θα υποδείξει τον δρόμο
ο δάσκαλος
Αυτοσαρκαστικό ήταν, δάσκαλε! Όπως θα τόλεγε κάποιος παλιός "πάλι σας δίνω όραμα".
ΑπάντησηΔιαγραφή