Πέμπτη 10 Ιουνίου 2010

Μια αφιέρωση για όσους βρέθηκαν στη Ραφήνα (Δάσκαλε, πάλι η άνω οδός) :

….Για αυτούς είναι τ’ άδεια βαρέλια που σωριαστήκανε στο

πιο στενό, πάλι του λιμανιού, σοκάκι,

Γι’ αυτούς οι κουλούρες τα άσπρα σκοινιά, κι οι αλυσί-

δες, οι άγκυρες , τα άλλα μανόμετρα,

Μέσα στην εκνευριστικιάν οσμή του πετρελαίου,

Για ν’ αρματώσουνε καράβι, ν’ ανοιχτούν, να φύγουνε,

Όμοιοι με τραμ που ξεκινάει άδειο κι ολόφωτο μέσ’ στη

νυχτερινή γαλήνη των μπαχτσέδων,

Μ΄ ένα σκοπό του ταξειδιού : προς τ’ άστρα [Ν.Εγγονόπουλος]


2 σχόλια:

  1. Φανή σε ευχαριστούμε !

    (κι όσο για την "άνω οδό", η ανάγκη, -όπως πάντοτε συνέβαινε- με το μακρύ δάχτυλό της, θα υποδείξει τον δρόμο


    ο δάσκαλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτοσαρκαστικό ήταν, δάσκαλε! Όπως θα τόλεγε κάποιος παλιός "πάλι σας δίνω όραμα".

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.